Aylık arşiv: Mayıs, 2015

Stres günümüzün en önemli sorunu. American Stress Enstitüsü’nün raporuna göre insanların yüzde 80’i işyerinde stres içindeymiş. İş yükü, iş güvenliği, vs gibi nedenler bir yana,  stres altındakilerin yüzde 75’i, stresin en büyük kaynağı olarak ‘patronlarını/ müdürlerini ’ göstermiş– hatta patronlarını korkunç olarak değerlendirmişler.

Harvard Business Review da bir araştırma yayınlayarak ‘kötü müdür’ü nasıl tespit edebileceğinizi saptamış. Paylaşıyorum:

1-  Müdürün heyecansız, pasif ve sizi motive etmekten uzak olması.

2-  Müdürün vasat işle yetinmesi, daha ilerisi için hedef koymaması.

3-  Müdürün vizyonsuz olması, net bir yön gösterememesi, nereye gidildiğini kendisinin de bilmemesi.

4-  İş arkadaşlarını ekip gibi değil de kendine rakip gibi gören müdür. En fenası.

5-  Ele talkın veren ama salkım yutan müdür. Kendi söylediğini, söz verdiğini yapmayan, hatta unutan tip.

 Aynı rapor üzerine yazanlar, bu durumda kendinize güvenmenizi, kendi standartlarınızı oluşturup yüksek kalitede iş çıkarmanızı, bunu da dokümante etmenizi öneriyorlar.

 Bense .. Hemen o müdürden, o işten kurtulun diyorum. Hayat kısa. Ömür törpüsü amirle geçecek gibi değil. Bulunduğunuz yerde mutsuzsanız, gelişmiyorsanız, size daha uygun bir başka yer, amir, ekip mutlaka vardır.

Ayakkabı üreticileri “Çin’den gelen kalitesiz ve ucuz ayakkabılarla başa çıkamıyoruz, ayakkabıya vergi istiyoruz” dediler.

Hükumet de ithal ayakkabıya yüzde 30 ve 50 arası ek gümrük vergisi getirdi.

AB ülkelerinde üretilen ayakkabılar bu vergiden muaf.

Sanayici rahat bir nefes almış. Türkiye Ayakkabı Sanayicileri Derneği (TASD) Başkanı Hüseyin Çetin öyle diyor.  Türk halkı daha ucuz ve sağlıklı ayakkabı giyecekmiş. İstihdam artacakmış.

Nasıl olacak bu? Vatandaş, ithal ayakkabı artık daha pahalı olduğu için yerli ayakkabı alacak, diye düşünüyor insan doğal olarak.

Kim, niye alacak?

Ne var ki , Başkan Çetin ek vergilerin ithal ayakkabıya zam olarak yansımayacağını  söylüyor ısrarla. “Zaten yüzde 100 kar marjıyla çalışan ithal ayakkabıcılar, karlarından fedakarlık ederek fiyatları aynı seviyede tutacaklardır. Bu durumdan da halkımız kazançlı çıkacaktır” diyor.

İddiası doğru çıkar da, ithal ayakkabıların fiyatı aynı kalırsa, tüketici pek rağbet göstermediği anlaşılan yerli ayakkabıyı niye alsın ki?

Daha ‘sağlıklı’ diyeyse..

Öyle ya, yüzde 85’i Uzakdoğu’dan gelen ithal ayakkabılar sağlıksızmış. Bunlar arasında Nike, Adidas gibi global marka olmuş, tasarımlarına milyarlar akıtmış, milyonların giydiği dünya devleri var.

Ben hiç anlamadım bu işi.

Aman üreticimize ve bize gerçekten faydalı bir iş olmuş olsun, ben anlamasam da olur..

Engin Altan Düzyatan’ın düğünü dolayısıyla sosyal medyada eski sevgilisi Özge Özpirinççi’ye destek ve acıma dolu sosyal medya mesajları magazin gündeminin tepesine oturdu.

Bir çok meslekdaş, bu durumu kadınların Özpirinççi’de kendi terkedilmişliklerini bulmalarına bağladı.

 Hiç katılmıyorum. Bence sosyal medya bir çok konuda sağlıklı fikir paylaşımlarına imkan sağladığı gibi, maalesef vakti çok bir dolu insan için de bir ‘geyik yapma’ platformu oldu. Her olay ünlüler, ünsüzler, haset edilenler, hayranlık duyulanlar üzerinden zorlama espri üretme çabalarına vesile oluyor. Hiç de komik ve yaratıcı olmayan laf salatalarıyla bir düğün bir çok kişi için zehir oldu işte.

 Yeni evlenen çifte de, eski sevgiliye de yapılan ne ayıp…

İnsanlar ayrıldıysa bir bildikleri vardır. Evlenmeye karar verenlerin de öyle. Eski sevgili de son derece yetenekli ve güzel bir genç kadın. Kimsenin acımasına ihtiyacı olduğunu düşünmüyorum. Özge Özpirinççi’ye iyilik etmek isteyenler varsa- iddiaları bu ya – adını eski ilişkisiyle anmaktan vazgeçseler artık çok iyi olur.  Ya da kendilerini gerçekten onun yerine koysalar.

Kendileri böyle bir ‘geyiğin’ konusu olmak isterler miydi, aynaya bakıp sorsunlar bakalım.

Bir AVM’den çıkıyorum. Kapıda takım elbise giymiş üç iriyarı adam. Kulaklarında Bluetooth kulaklık. Talimat verip duruyorlar. “Sağdan çıkacak dedimm!! Nerdesiniz?”

Amanın.. Zannedersiniz devlet başkanı falan koruyorlar. Valeye sordum, kimin korumaları diye.

Görevli utana sıkıla “..… Bey” dedi. Kim ki o, diye sordum. Bilemne Bey’in ne iş yaptığını bilmiyormuş. “Beş para etmez bir adam işte Defne Hanım. Zaten alınteriyle kazanmış kim böyle zengin oluyor ki?” diye dert yandı.

Ben de ‘Olur mu hiç?’ dedim, yaratıcı fikirle, sanatıyla, buluşuyla zengin olmuş bir kaç kişiden örnek verdim. O da gördüğü kadarıyla “Haklı servet sahibi olanın böyle afra tafrası, öldürülme korkusu, hava atma ihtiyacı pek olmuyor” dedi. Siz ne dersiniz?