Depresyondayken Derdin Hafifi Yok.

Bir çok kişinin hayatları hakkında şikayetine maruz kalıyoruz. Bunlardan kimilerinin bize göre tuzu kuru. Para sorunu yok, sağlık sorunu yok. Niye dert eder ki diye düşünüyoruz? Hatta kimimiz ‘Allah’ın gücüne gider’ diye uyarıyoruz onları.

Son zamanlarda sorunlarından yakınan herkese şunu derken buluyorum kendimi: “Bunlar gerçek dert değil. Gerçek dert sevdiğin birinin hastalığı mesela, adım adım ölüme gitmesi.. Çocuklarının aç kalması.. Sokakta yaşamak zorunda kalman.. Bu durumda olanlar ne yapsın?”

Fikrim hala aynı.

Ama yine de sorunları belli bir kısırdöngü halini almış bazı insanlar ne yapsalar da depresyon denilen hastalığın pençesinden kurtulamıyorlar. Kafalarının içi öyle bir hal alıyor, başkası için çok anlamsız olabilecek sorunlar onları öyle boğuyor ki hayatın hiç bir güzelliğini görecek halleri kalmıyor.

İntiharıyla son bir kaç gündür gündemde olan Mehmet Pişkin de belli ki depresyondaymış. Ve psikiyatr Tanju Sürmeli’nin dediğine göre bu intihar önlenebilirmiş. Zira Pişkin, bu eğilimini doktoru ve arkadaşlarıyla paylaşmış. Yayınladığı mesajda Mehmet Pişkin de bunun çok uzun bir süredir kafasında olduğunu söylüyor. Belli ki kimse kolundan tutup tedaviye zorlayacak kadar ciddiye almamış durumu.

Bana ‘gerçek’ gelmeyen dertlerin yıldırdığı arkadaşlarıma ve sevdiklerime karşı daha duyarlı olmaya çalışacağım bundan sonra.

Bazen bir kişi yeter çünkü. O neşeli sakin ifadenin altında yatan derin umutsuzluğu görmek ve harekete geçmek için.